Deel 1 Een goede voorbereiding is het halve werk

Best fijn als je drie dagen voor het vertrek de kleren die mee moeten in het koffer al hebt klaarliggen: in stapeltjes gesorteerd en strak opgevouwen. De drie dagen die tot aan het vertrek overblijven, zijn er dan om in huis te ‘klómmele’.  Keukenkastjes uitmesten en weer inruimen, begrijp ik nog. De ijskast leegmaken en, zoveel mogelijk, kliekjes opeten, is ook zo’n ding. “En geen nieuwe dingetjes meer kopen Frank want we hebben nog genoeg”. Maar wat te denken van theezakjes op kleur sorteren? Voor wie Chantal dat allemaal doet, is mij een volstrekt raadsel want de komende dikke drie weken zijn we weg. Het schijnt gemoedsrust te geven, heb ik me laten uitleggen. En dat is ook wat waard.

We gaan dit jaar, na enig wikken en wegen, maar weer eens naar Zuid-Oost Azië. Naar Myanmar. Land van het boedhisme, bladgouden pagodes, monikken en een Brits koloniaal verleden. De meesten kennen het als Birma. Inmiddels bevrijd van het Britse juk en sinds 1948 een onafhankelijke staat.

Het land ook van Aung San Suu Kyi. De Nobelprijswinnares (1991) die Myanmar een vriendelijker gezicht gaf. Myanmar is echter ook het land van de ontheemd geraakte Rohyngia minderheid voor wie zij tot dusver helemaal niets heeft betekend.

De hoofdstad is Rangoon of Yangon zoals de stad tegenwoordig heet. Dat dachten wij. En met ons vast heel veel andere mensen. Tot 2005 was dat ook zo. Totdat de militaire junta besloot, van het ene op het andere moment, Naypyidaw aan te wijzen als de nieuwe bestuurlijke hoofdstad. Een stad die nog gebouwd moest worden en dat proces is nog steeds gaande. Het Almere van Myanmar. We zullen de stad op onze reis overslaan.

En verder vliegen we natuurlijk weer met onze huismaatschappij Emirates. Met een entertainment programma waar je makkelijk een vlucht mee kunt overbruggen. Recente en minder recente films. Van Hollywood tot Bollywood. Live voetbal (maar wie wil Bayern, met Robben op de bank, nu tegen Augsburg zien spelen?) en muziek. Heel veel muziek. Met de top 2000 in aantocht mag je de categorie “Essential albums”  niet overslaan.  Van Beatles tot Queen, van Stones tot Bowie en the Eagles of Fleetwood Mac. En speciaal voor onze taxichauffeur: Ramones ... (wist je dat Blitzkrieg Bop maar 2:14 minuten duurt Leon?).

Enigszins teleurstellend voor Frank: geen Chileense wijn meer uit veel te koude flesjes aan boord. In plaats daarvan rechtstreeks uit de fles in plastic bekertjes. Tot de rand gevuld, dat wel. En nog steeds te koud.

Een schoonheidsslaapje op Dubai International Airport stoomt ons klaar voor de reis naar Myanmar. Een heel vliegtuig vol met mannen, en een enkele vrouw, in lange gewaden vergezelt ons. Op sandalen en met die typische ronde mutsjes op hun hoofd. Een vlassig en veel te lang baardje, als het al de naam mag hebben, ontsiert de kin.  En als ze al niet stiekem roken op het toilet (echt!) kauwen ze op iets ondefinieerbaars ...

Myanmar we zijn er klaar voor !

Donderdag, 27 september